دوستان من

در گوشه‌ یکی از نقاشی‌های مشهور جهان، سه پیکره‌ کوچک روی اسکله‌ای بلند نشسته‌اند. بیشتر تماشاگران فقط دریا را می‌بینند و بی‌توجه از کنار آن می‌گذرند، اما برای لوییزا، دختری جوان و هنرمندی تازه‌کار، این تصویر راز پنهانی را در خود دارد. همین راز او را وارد مسیری می‌کند که گذشته و حال را به هم پیوند می‌زند. سال‌ها قبل، در شهری ساحلی، چند نوجوان تابستانشان را کنار هم گذراندند. هرکدام با مشکلات و تنهایی‌های خود دست‌وپنجه نرم می‌کردند، اما در کنار هم آرامش می‌یافتند. آن‌ها با خنده‌ها، بازی‌ها و رازهایی که میان خودشان تقسیم می‌کردند، پناهگاهی ساختند تا برای مدتی از رنج‌هایشان دور شوند. از دل همان تابستان، اثری هنری خلق شد؛ نقاشی‌ای که سال‌ها بعد به دست لوییزا می‌رسد و زندگی‌اش را دگرگون می‌کند. اکنون لوییزا در سفری پر از هیجان و دلهره قدم می‌گذارد تا معنای واقعی آن نقاشی و حقیقت پشت سه پیکره را کشف کند. هرچه به زادگاه اثر نزدیک‌تر می‌شود، پرسش‌ها و اضطراب‌های بیشتری به سراغش می‌آید. بکمن در این رمان با نثری صمیمی و پر از احساس نشان می‌دهد که دوستی و هنر قدرتی دارند فراتر از زمان؛ قدرتی که می‌تواند زخم‌ها را التیام دهد، مسیر زندگی را تغییر دهد و یادآور شود که پایان‌ها همیشه ساده و خوش نیستند، اما می‌توانند آغاز راهی تازه باشند. کتاب «دوستان من» نه فقط یک داستان درباره گذشته و حال، بلکه تجربه‌ای احساسی و پر از تلنگر است. کتابی که یادآور می‌شود پایان‌های زندگی همیشه آن‌طور که انتظار داریم خوش و آسان نیستند، اما در دل همین پایان‌ها می‌توان بذر آغازهای تازه و معنایی ژرف برای ادامه‌ی راه را یافت.